باورهای غلط در مورد پروانه انتشار بازی های ویدیویی
پول من: باورهایی درباره انتشار بازی های ویدیویی همچون اینکه برای ستاندن پروانه انتشار باید هزینه پرداخت گردد و یا اینکه هر به روزرسانی پروانه انتشار جداگانه می خواهد، باورهای غلطی است که بنیاد ملی بازی های کامپیوتری درباره آنها توضیح داده است.
به گزارش پول من به نقل از ایسنا، زمانی که اطلاعیه مربوط به «پروانه انتشار» در سایت بنیاد ملی بازی های کامپیوتری انتشار یافت، سوءبرداشت های مختلفی نسبت به آن صورت گرفت. بدین جهت هر چند در قسمت اول برنامه گیم میت به آنها پاسخ داده شد، بنیاد ملی بازی های کامپیوتری، تصمیم گرفت در مورد تعدادی از این باورها پیرامون ستاندن و صدور پروانه، توضیحاتی عرضه نماید که در این گزارش به آن اشاره شده است.
برای ستاندن پروانه انتشار باید هزینه پرداخت کنید
بر این اساس، به هیچ عنوان نیاز به پرداخت هزینه نیست. صدور این پروانه ها برای بنیاد ملی بازی های کامپیوتری درآمد نخواهند داشت و قرار نیست از بازی سازها هزینه دریافت شود. یکی از بزرگ ترین باورهای غلط نسبت به این موضوع، بحث ستاندن هزینه از طرف بنیاد ملی بازی های کامپیوتری است. با وجود اینکه پروسه مربوطه برای بنیاد هزینه زا است، اما هزینه ای از بازی سازها و شرکت های بازی سازی دریافت نخواهد شد.
هر به روزرسانی پروانه انتشار جداگانه می خواهد
اگر چنین موضوعی حقیقت داشت دردسر آن فقط شامل حال بازی سازان نمی شد. این باور هم یکی دیگر از باورهای اشتباه است. وقتی برای هر به روزرسانی لازم باشد چند مرحله داستانی و یا چند مکانیک جدید به بازی اضافه شود، اگر تغییری در رده بندی سنی بازی ایجاد نشود، شما می توانید برای بازی خود مثل همیشه و به هر تعداد لازم به روزرسانی منتشر کنید و هیچ محدودیتی وجود ندارد.
برای این که از تغییر رده بندی سنی مطمئن بشوید می توانید به بنیاد درخواست بررسی دوباره بدهید که خیال تان راحت باشد و یا اینکه خودتان طی یک فرم خوداظهاری اعلام کنید که با شناختی که از بخشنامه رده بندی دارید، تغییری در رده بندی سنی بازی ایجاد نشده است. البته اگر خلاف این مساله مشخص شود، بازی باید باردیگر بررسی شده و پروانه انتشار دریافت کند.
فقط بازی های ایرانی به مجوز نیاز دارند
برابر قانون ابلاغ گردیده به بنیاد، این مجوز برای تمامی بازی ها مقرر است اعمال شود. فرقی نمی کند بازی ها ایرانی باشند یا خارجی. بازی خارجی اگر رایگان باشد، فقط کافی است که یک ناشر ایرانی برای آن درخواست پروانه انتشار بدهد، اگر هم غیررایگان باشد ناشر ایرانی باید برای دریافت پروانه انتشار، قرارداد خودش با سازنده بازی را ارائه نماید. هم اکنون هم بسیاری از بازی های بزرگ خارجی توسط مارکت های بزرگ داخلی پروانه انتشار گرفته اند و سایر بازی ها نیز خواهند گرفت.
بدین سبب همان مسیری که برای بازی های ایرانی در نظر گرفته شده، برای بازی های خارجی نیز وجود دارد. در مورد بازی ایرانی، اگر توسعه دهنده شخصا بخواهد پروانه انتشار بگیرد، حتی نیاز به مجوز نشر هم ندارد ولی اگر شخصی بخواهد بازی توسعه دهنده دیگری را منتشر کند، باید مجوز فعالیت نشر را دریافت کند.
قانونی که ابلاغ گردیده یک دستورالعمل داخلی است
همیشه جزئیات عمل و شیوه اجرا در دستورالعمل های داخلی تشریح می شود، اما دستورالعمل اگر مبتنی بر یک سند بالادستی نباشد، جای دفاع ندارد. دستورالعمل پروانه انتشار هم که توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ابلاغ گردیده، اولا یک دستورالعمل داخلی نیست، و در ثانی مبتنی بر وظایفی است که شورای عالی فضای مجازی به ریاست رئیس جمهور در سال ۱۳۹۴ بر عهده وزارت ارشاد گذاشته است، ضمن اینکه در اساس نامه بنیاد هم که توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شده، بر صدور این مجوزها تاکید جدی شده است.
هیچ کشوری مجوز انتشار درباب تولید بازی صادر نمی کند
در تیرماه ۱۳۹۸ مطالعه ای تطبیقی توسط معاونت پژوهش بنیاد با عنوان «مروری بر قوانین نظارتی کشورهای مختلف برای تولید، توزیع و مصرف بازی های دیجیتال» روی تلفیقی از کشورهای حاضر در مناطق جغرافیایی مختلف شامل خاورمیانه، آسیای شرقی، اروپا، استرالیا و آمریکا صورت گرفت. طی این تحقیقات مشخص شد که در میان ۱۱ کشور مورد مطالعه، بازی سازان کشورهای کره جنوبی، امارات متحده عربی و ایالات متحده آمریکا (در تعدادی از ایالت ها) باید مبادرت به دریافت «مجوز فعالیت در حوزه بازی سازی» کنند.
در کشورهای چین و آلمان نیز بازی سازان باید پیش از انتشار نسبت به دریافت مجوز انتشار اقدام نمایند که منظور همان «پروانه انتشار بازی» است. این فقط در مورد ۱۱ کشور است و طبعا بررسی سایر کشورها نتایج بیشتری را به ما نشان خواهد داد. رده بندی سنی نیز در ۱۰ کشور از این ۱۱ کشور الزامی است، جالب آن که فقط در مالزی رده بندی سنی الزامی نیست.
این قانون با اصل ۴۶ قانون اساسی منافات دارد
اصل ۴۶ قانون اساسی می گوید هر کس مالک حاصل کسب وکار مشروع خویش است و هیچ کس نمی تواند به عنوان مالکیت نسبت به کسب وکار خود امکان کسب و کار را از دیگری سلب کند. سوالی که به وجود می آید این است که مگر قانون گفته باید مالکیت بازی را به نام بنیاد یا وزارت ارشاد بزنید؟ یک مثال بزنیم، طبق قانون شما مالک ملکی هستید که آنرا ساخته اید، آیا وقتی از شهرداری جواز ساخت یا گواهی اختتام کار ساختمانی می گیرید به این معنا است که ملک شما به شهرداری تلعق می گیرد؟ در ضمن وزارت ارشاد از باب «مالکیت بر کسب وکار» به موضوع ورود نکرده و از باب وظایف حمایتی و نظارتی که بر عهده اش گذاشته اند در حال پیگیری موضوع است.
چرا بنیاد سورس بازی را از بازی ساز می گیرد؟
بنیاد به هیچ وجه از گذشته تا حالا سورس بازی (به مدلول مصطلح آن در میان توسعه دهنده ها) را نه ستاندن و نه بررسی نموده است و پس از این هم (مادامی که قانون جدیدی ابلاغ نشود) با سورس کدها هیچ کاری ندارد. بنیاد همان فایل اجرائی قابل نصب بازی (مثلا در بازی های اندرویدی، همان فایل apk) که روی مارکت منتشر می شود را بررسی می کند، آن هم از باب الزامات شورای رده بندی.
پروسه صدور پروانه انتشار، در تعطیلات رسمی متوقف می شود
بنیاد با مسئولیت خود ۱۵ روز کاری (تقریبا ۲۰ روز تقویمی) را در نظر گرفته است تا اگر بازی ساز درخواست خودرا به شکل صحیح ثبت کرد، عرضه کنندگان (مارکت ها و سایت ها) بتوانند بازی را تا ۲۰ روز منتشر کنند و پروسه رسیدگی به یک بازی بیش از این مدت نخواهد بود. هماهنگی لازم هم با مارکت ها صورت گرفته است و بنیاد با ارائه وب سرویس به مارکت ها امکان استعلام لحظه ای و برخط را می دهد.
مگر بازی یک محصول فرهنگی است که برمبنای قوانین وزارت ارشاد بررسی شود؟
بازی اساسا یک محصول فرهنگی است اما با این وجود، فارغ از اینکه بخواهیم وارد بحث فرهنگی بودن یا نبودن این محصول شویم، شورای عالی فضای مجازی مسئولیت صدور پروانه انتشار بازی را بر عهده وزارت ارشاد گذاشته و به فرهنگی بودن یا نبودن محصول در مصوبه اشاره نکرده، هرچند با توجه به این که صدور چنین مصوبات مهمی معمولا قریب یک سال کار کارشناسی دارد، بنظر می رسد این مهم در جلسات مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در نهایت به این مصوبه ختم شده وگرنه شورای عالی فضای مجازی وظیفه صدور پروانه انتشار بازی را به وزارت ارتباطات یا صنایع و امثال آن واگذار می کرد.
اگر اسم بازی فارسی نباشد، مجوز نمی گیرد
این مساله یکی از مواردی است که قانون آن در سال ۷۵ در مجلس مصوب شده و بتازگی هم مشاور وزیر ارشاد در امور پاسداشت زبان فارسی دقت در اجرای آنرا باردیگر به بنیاد ملی بازی های کامپیوتری یادآوری کرده است. بنیاد همیشه در تمامی مراحل صدور پروانه و همچنین اسامی بازی ها تا جایی که بتواند در تسهیل پروسه قدم برمی دارد.
بنیاد حتی در مواردی برای برخی بازی ها با وزارتخانه مکاتبه رسمی هم کرده است. بدین سبب با آنکه استفاده از اسم فارسی قانون مصوب مجلس است، بنیاد هم تا حد زیادی با بازی سازها در قالب قانون همراهی می کند. بتازگی در همین مهرماه ۱۳۹۹ حتی وزیر محترم ارشاد گفته بودند فیلم های سینمایی هم باید نام فارسی داشته باشند، پس موضوع تصمیم بنیاد یا یک سلیقه خاص نیست.
پروسه مجوز، ۲ ماه زمان می برد
حداکثر زمان صدور مجوز هفت روز کاری است. بازی های بسیاری بوده اند که حتی در عرض یک روز کاری موفق به کسب مجوز شده اند. بدین سبب آن طور که تصور می شود گرفتن مجوز سخت نیست، خصوصا که خیلی از بازی ها برای رده بندی سنی از قبل توسط کارشناسان بنیاد بررسی شده اند و فقط کافی است بازی ساز برای آنها درخواست ارائه نماید. اهتمام می شود در امتداد افزایش رضایت تولیدکننده و مصرف کننده، بازی هایی که پرطرفدار هستند با اولویت بالاتری بررسی شوند.
منبع: pooleman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب